Het land van de lord of the rings

We trekken nu al een weekje rond in NZ dus het is wel tijd voor een nieuw postje. Ons reistempo ligt hier gevoelig hoger als in Australie. Dit wil zeggen vroeg opstaan om de bus te halen en stevige tochten om alles te zien op korte tijd. Met onze magic bus zijn we vertrokken richting kaikoura. Dit is een klein zeestadje aan de oostkust waar je walvissen, dolfijnen, albatrossen en zeehonden kan zien. Vol goede moed vertrokken we met een bootje om de sperm wale (moby dick) te spotten. De 'woelige' stille oceaan bleek iets te veel te zijn voor mijn maag. Maar om zo'n walvis te zien moet je iets over hebben he.
Na de middag vertrokken we met twee mountainbikes( waar we enkel met op asfalt mochten rijden??) naar de zeehondenkliffen. Vanop de ruwe kliffen zagen we in de verte zeehonden liggen. Om jullie van beter beeldmateriaal te voorzien ben ik de rotsen afgeklauterd... Niet echt nodig bleek later want op de terugweg bleken er twee zeehonden vlak naast de weg te liggen slapen.

Hierna trokken we verder naar Picton, de gateway naar het noordereiland. Nu wil het 'toeval' dat twee beruchte Belgische kroeghangers (bekend van de Gnorlg en de Baar) onze weg hier kruisten. Samen hebben we genoten van een echt nieuw zeelands biertje en storten we ons (vooral Elise dan) op een lokale maaltijd. Na een gezellige avond namen we afscheid van Jo-Anne en Elise.

De volgende dag stapten we voor de zoveelste keer op een boot... Met een bang hartje (zou die zee weer zo "woelig" zijn?)
Onze boottocht zou door de Marlborough Sounds gaan, om ons af te zetten op de Queen Charlotte Track. Onderweg konden we een glimps opvangen van Cooks straet, het watertje tussen het noord en het zuideiland. Onze wandeling voerde ons gedurende 5 uur langs schitterende uitzichten, mooie paden en vreemde dieren.

De dag erna stapten we op de magische bus en reden we verder naar Nelson, met een stop bij een wijngaard. Omdat we het wandelen toch niet kunnen laten, stonden we de volgende dag om 7.20 klaar voor een busritje naar het Abel Tasman NP.
Vanop de bus atappen we over op de boot en op het strand, waar het Abel Tasman Coastal Track begint. Na 12.4 km vol uitzichten die tot de verbeelding spreken, komen we uitgeput en met zere voeten aan op onze eindbestemming.

Het is onze laatste dag in Nelson. Morgen wordt een dagje 'buszitten' aangezien we verder reizen naar Greymouth.